KRAWIEC W SADZAWCE
Renaturyzacja raka stawowego w dolinie Narwi
14 października 2004 roku do stawu parkowego znajdującego się w otoczeniu Muzeum Przyrody w Drozdowie wpuszczono ponad 200 osobników raka stawowego będących w różnym wieku. Materiał obsadowy przekazał Okręg Tarnobrzeski Polskiego Związku Wędkarskiego, a wcześniej Okręg Łomżyński PZW pomógł w usunięciu kilkudziesieciu ton mułu z sadzawki w parku podworskim. Akcją reintrodukcji raka stawowego na ziemi łomżyńskiej kieruje dr Witold Strużyński z Katedry Zoologii Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie.
Rak stawowy Pontastacus leptodactylus zwany też rakiem błotnym, długoszczypcowym lub, ze względu na długie i smukłe szczypce określany po prostu krawcem zasiedla najczęściej wody stojące. Ma niższe wymagania siedliskowe, niż rak szlachetny. W warunkach naturalnych, podobnie jak rak szlachetny, spotykany jest w Polsce niezwykle rzadko. Na ziemiach polskich pojawił się w drugiej połowie XIX wieku wprowadzony ze zlewisk Mórz: Czarnego i Kaspijskiego w miejsce raka szlachetnego, którego zdziesiątkowała tzw. dżuma racza. Okazało się że rak stawowy też nie jest odporny na tę chorobę wywoływaną przez grzyb Aphanomyces astaci. przywieziony z Ameryki Północnej do Europy w komorach balastowych statku który przycumował w jednym z portów włoskich w 1860 r. Przypuszcza się, że ok. 90% pierwotnego pogłowia raków zostało unicestwione przez dżumę raczą. Obecnie w Polsce, na prawie 2/3 obszaru naszego kraju spotyka się raka pręgowatego, sprowadzonego z Ameryki Północnej w miejsce raków: szlachetnego i błotnego. Rak pręgowaty, często zwany amerykańskim, oprócz tego, że jest odporny na raczą dżumę, może także żyć w wodach o dużym stopniu zanieczyszczenia i wykazuje dużą rozrodczość.
Raki stawowe wpuszczone do sadzawki w Drozdowie mogą okazać się cennym materiałem do zaraczania okolicznych wód znajdujących się w dolinie Narwi. Rak stawowy lubi przebywać w zbiornikach wody stojącej. Charakteryzuje się większą tolerancją na niekorzystne czynniki fizyko-chemiczne, niż rak szlachetny. W zbiornikach takich jak sztuczne stawy jest szansa odizolowania raka stawowego od raka pręgowatego, który jest często nosicielem dżumy raczej.
Rak stawowy Pontastacus leptodactylus zwany też rakiem błotnym, długoszczypcowym lub, ze względu na długie i smukłe szczypce określany po prostu krawcem zasiedla najczęściej wody stojące. Ma niższe wymagania siedliskowe, niż rak szlachetny. W warunkach naturalnych, podobnie jak rak szlachetny, spotykany jest w Polsce niezwykle rzadko. Na ziemiach polskich pojawił się w drugiej połowie XIX wieku wprowadzony ze zlewisk Mórz: Czarnego i Kaspijskiego w miejsce raka szlachetnego, którego zdziesiątkowała tzw. dżuma racza. Okazało się że rak stawowy też nie jest odporny na tę chorobę wywoływaną przez grzyb Aphanomyces astaci. przywieziony z Ameryki Północnej do Europy w komorach balastowych statku który przycumował w jednym z portów włoskich w 1860 r. Przypuszcza się, że ok. 90% pierwotnego pogłowia raków zostało unicestwione przez dżumę raczą. Obecnie w Polsce, na prawie 2/3 obszaru naszego kraju spotyka się raka pręgowatego, sprowadzonego z Ameryki Północnej w miejsce raków: szlachetnego i błotnego. Rak pręgowaty, często zwany amerykańskim, oprócz tego, że jest odporny na raczą dżumę, może także żyć w wodach o dużym stopniu zanieczyszczenia i wykazuje dużą rozrodczość.
Raki stawowe wpuszczone do sadzawki w Drozdowie mogą okazać się cennym materiałem do zaraczania okolicznych wód znajdujących się w dolinie Narwi. Rak stawowy lubi przebywać w zbiornikach wody stojącej. Charakteryzuje się większą tolerancją na niekorzystne czynniki fizyko-chemiczne, niż rak szlachetny. W zbiornikach takich jak sztuczne stawy jest szansa odizolowania raka stawowego od raka pręgowatego, który jest często nosicielem dżumy raczej.
