Zmarła Krystyna Witkowska
17 marca 2018 roku w wieku 81 lat zmarła Krystyna Witkowska - córka Anny Lutosławskiej i Andrzeja Zalewskiego, wnuczka Mariana Lutosławskiego. Nestorka rodu, autorka licznych artykułów historycznych, od lat zaangażowana w działalność związaną z ochroną pamięci i popularyzacją dorobku rodziny Lutosławskich.
Urodziła się w 1937 roku w Warszawie. Jako geofizyk pracowała w Przedsiębiorstwie Poszukiwań Geofizycznych (PPG) i była tam kierownikiem Zespołu Magnetycznego.
Odznaczona odznaką honorową "Zasłużony dla Kultury Polskiej" przyznaną przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Medalem Towarzystwa im. Witolda Lutosławskiego. Honorowa Przewodnicząca Rady Muzeum Przyrody w Drozdowie.
Dzięki swej pasji i inicjatywie w popularyzacji historii Lutosławskich oraz analizie dokumentów dziejowych rodu, zgromadziła największe archiwum rodzinne Lutosławskich, pomocne do powstania książek, tekstów naukowych, wystaw, audycji i filmów o tej rodzinie.
Od początku funkcjonowania Muzeum – od etapu opracowywania scenariuszy wystaw stałych poświęconych rodzinie Lutosławskich – współpracowała z placówką przekazując informacje, fotografie, pamiętniki i dokumenty rodzinne. Zawsze chętna do pomocy, służyła życzliwą radą, pomagała aktywnie w realizacji wielu przedsięwzięć, włączając do pomocy swoje dzieci – Teresę i Olgierda Witkowskich. Była konsultantką, prelegentką podczas konferencji organizowanych przez Muzeum, współautorką wystaw czasowych prezentowanych w Muzeum. Przez wiele lat członek Towarzystwa Przyjaciół Muzeum Przyrody w Drozdowie, w którym pełniła funkcję prezesa i wiceprezesa. Za jej prezesury zrealizowano w Drozdowie pierwsze Konkursy Wykonawcze Utworów Witolda Lutosławskiego dla dzieci i młodzieży. Dzięki Jej aktywności Muzeum wielokrotnie uzyskało z Towarzystwa dofinansowanie różnych przedsięwzięć.
Nade wszystko: ciepła, z poczuciem humoru i dystansem do siebie, życzliwa, chętna do pomocy – urocza Przyjaciółka Muzeum.
Requiescat in pace
_______________________________
Ks. Jan Twardowski
NIESZCZĘŚCIE NIE-NIESZCZĘŚCIE
Jest taki uśmiech co mieszka w rozpaczy
bo gdy widzisz zbyt czarno to często inaczej
niekiedy w smutku jak drozd ci zaśpiewa
- twej miłości zranionej Bóg łaknie jak chleba
nieszczęście nie-nieszczęście jeśli szczęścia nie ma
jest uśmiech co się nawet na cmentarzu kryje
każdy świętej pamięci umiera więc żyje
cóż że go nie widzisz powraca do domu
siada przy stole czyta lampę świeci
czasem w bamboszach by nas nie obudzić
tylko śmierć umie ludzi przybliżyć do ludzi
….....................................................................