Zeszłoroczne kontrole objęły 2 477 partii produktów włókienniczych oraz 340 przedsiębiorców w całej Polsce, w tym 194 placówki detaliczne, 69 producentów, 19 importerów i 58 hurtowni. Sprawdzano jakość i oznakowanie wyrobów a także m.in. legalność i rzetelność działania kontrolowanych przedsiębiorców. Nieprawidłowości stwierdzono w przypadku 19.9 proc. (493) zbadanych partii produktów. Tymczasem podczas kontroli wyrobów włókienniczych przeprowadzonej w roku 2013 r. zakwestionowano 28,3 proc. partii.
Zastrzeżenia IH dotyczyły głównie niewłaściwego oznakowania oraz deklarowania niezgodnego z rzeczywistym składu surowcowego produktów. Przykładowo producent zestawu poszew deklarował, że wykonano go wyłącznie z bawełny. Tymczasem badania laboratoryjne wykazały, że bawełna stanowiła jedynie 75,4 proc. składu produktu a reszta to wiskoza.
Zgodnie z prawem, każdy producent musi na etykiecie lub metce umieścić informację o tym, z jakich rodzajów włókien został wykonany dany produkt, czyli podać skład surowcowy. Ponadto oznakowanie wyrobów włókienniczych powinno być trwałe, czytelne, widoczne i łatwo dostępne oraz, w przypadku etykiet, starannie przymocowane.
W wyniku kontroli oznakowania kwestionowano przede wszystkim nazewnictwo włókien (266 partii) – np. wool zamiast wełna, brak oznakowania w języku polskim (20 partii) a także brak informacji o składzie surowcowym (15 partii).
Po przeprowadzeniu badań laboratoryjnych zakwestionowano m.in. 131 partii produktów, ze względu na podawanie nieprawdziwych informacji na temat surowców z jakich wykonano ubrania. Skutkowało to wprowadzaniem konsumentów w błąd, co do jakości oferowanych wyrobów. Najwięcej zastrzeżeń dotyczyło wyrobów pończoszniczych (32 partie), odzieży sportowej (32 partie) i wyrobów konfekcyjnych dla dorosłych – np. garnitury męskie (31 partii).
Wyroby włókiennicze poddano także badaniom organoleptycznym, które polegały m.in. na sprawdzeniu wyglądu. W rezultacie zakwestionowano 25 partii stwierdzając np. niezgodne z deklarowanymi wymiary produktów, niestaranne wykończenia i dziury wzdłuż szwów łączących poszczególne elementy ubrań.
Porady dla konsumentów:
1. Zapoznaj się z oznaczeniami np. na etykietach lub wszywkach. Każdy produkt włókienniczy powinien być oznaczony obowiązkowo składem surowcowym. Pozostałe informacje: nazwa własna, adres producenta lub importera, cena mogą znajdować się na paragonie lub wywieszce. Natomiast oznaczanie sposobem konserwacji nie jest obowiązkowe.
2. Sprawdź czy wyrób nie posiada żadnych widocznych wad, np. brak guzików, zaciągnięć, błędów tkackich oraz czy jest estetycznie wykończony. Jeżeli kupimy produkt, który w chwili nabycia ma widoczne wady, sprzedawca może nie uznać reklamacji.
3. Przestrzegaj sposobu konserwacji, określonego przez producenta dla danego wyrobu, szczególnie w zakresie temperatury i sposobu prania, prasowania, suszenia czy stosowania wybielaczy.
4. Przymierz ubranie zanim zdecydujesz się je kupić. Nie ma uniwersalnego sposobu określania i oznaczania wielkości wyrobów. Każdy producent podaje wielkość wyrobu w sposób przez siebie określony.
5. Zwrot pełnowartościowego ubrania, które po prostu nam się nie podoba – zależy tylko od dobrej woli sprzedawcy. Sprzedawca sam określa warunki i terminy dokonywania takiego zwrotu.
6. Towar wadliwy podlega reklamacji w terminie 2 lat od zakupu. Reklamację składamy zawsze w sklepie, najlepiej na piśmie. Więcej na temat zasad składania reklamacji na stronie www.prawakonsumenta.uokik.gov.pl.
7. Zastrzeżenia dotyczące oznakowania, ale także jakości i bezpieczeństwa produktów można zgłaszać w wojewódzkich inspektoratach Inspekcji Handlowej. Natomiast bezpłatną pomoc w dochodzeniu swoich praw można uzyskać u powiatowych lub miejskich rzeczników konsumentów lub pod numerem telefonu 800 889 866 czynnym od poniedziałku do piątku, w godz. 8.00-17.00.
Dodatkowe informacje dla mediów:
Biuro Prasowe UOKiK
pl. Powstańców Warszawy 1, 00-950 Warszawa
Tel.: 22 827 28 92, 55 60 430, 55 60 314
E-mail: biuroprasowe@uokik.gov.pl