Msza Święta odpustowa koncelebrowana była przez kilkunastu księży pod przewodnictwem Biskupa Tadeusza Bronakowskiego. Biskup w homilii przywołał nauki Św. Franciszka, przedstawiając nie tylko te znane powszechnie, dotyczące zwierząt i roślin, ale też mniej obecne w przestrzeni społecznej - dotyczące sakramentów. Na zakończenie nabożeństwa zgromadzeni przeszli w procesji wokół rozległego dziedzińca.
Dyrektor DPS w Tykocinie ks. dr Marcin Roszkowski przypomniał przypadającą w tym roku 250 rocznicę ufundowania klasztoru, który działał uprzednio w tym miejscu.
W święcie uczestniczyli również przedstawiciele samorządów: Wicestarosta Łomżyński Maria Dziekońska, Burmistrz Tykocina Mariusz Dudziński, Przewodnicząca Rady Miejskiej w Tykocinie Renata Kamińska, Dyrektor Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie w Łomży Jacek Albin Nowakowski, emerytowany Dyrektor Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie w Łomży Edward Jarota, Kierownik Zespołu ds. Osób Niepełnosprawnych i Organizacyjnych Krzysztof Ryszard Kozicki oraz Główna Księgowa Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie w Łomży Karolina Wiśniewska.
Wicestarosta Łomżyński Maria Dziekońska podziękowała za zaproszenie na uroczystość w mieniu własnym i Starosty Łomżyńskiego Lecha Marka Szabłowskiego, podkreślając, iż nie tylko obowiązkiem, ale i wielką dumą dla władz Powiatu jest włączać się w opiekę nad najsłabszymi, czyli wspólnie realizować dzieła miłosierdzia, które Kościół od wieków praktykuje.
Dom Pomocy Społecznej pw. św. Franciszka z Asyżu prowadzony przez Caritas Diecezji Łomżyńskiej rozpoczął swoją działaność 28 stycznia 1998 r., będąc jedyną taką placówką na terenie diecezji. Zamieszkują w nim kobiety przewlekle psychicznie chore. Powiat Łomżyński współfinansuje DPS na podstawie zawartej umowy na realizację zadania publicznego. W placówce znajdują się pokoje mieszkalne 2 – 3 osobowe z łazienkami oraz sala rehabilitacyjna, pokój terapii zajęciowej, jadalnia, kaplica.
Klasztor, w którym mieści się obecnie Dom Pomocy Społecznej w Tykocinie, został ufundowany w 1771 r. przez hetmana Jana Klemensa Branickiego. Miał tu powstać również kościół klasztorny Nawiedzenia NMP, jednak planu tego nigdy nie zrealizowano. W jego miejscu, w centrum dziedzińca na żeliwnym cokole ustawiono w 1861 r. wyrzeźbioną w piaskowcu figurę Niepokalanego Poczęcia NMP. Realizację fundacji Branickiego utrudniła jego śmierć. Budowę dokończyli płk Antoni Ostrowski i podczaszy podlaski Michał Szczawiński. Dopiero w 1791 r. dokonano konsekracji urządzonej we wschodnim skrzydle późnobarokowego klasztoru jednonawowej kaplicy, w miejsce której w 1837 r. wzniesiono kościółek. W 1853 r. zbudowano murowaną dwukondygnacyjną klasycystyczną bramę – dzwonnicę. W 1864 r. klasztor bernardyński, liczący wtedy 13 ojców i braci, został zlikwidowany ukazem carskim po powstaniu styczniowym i przeszedł w ręce prywatne.
